De struggles van een travelblogger met vliegangst
Nu ik dit schrijf bevind ik me nog in de lucht. Hoog in de lucht. Ik probeer mezelf af te leiden en zo min mogelijk na te denken over het feit dat ik zo’n 5 kilometer boven de grond zweef in een aluminium apparaat. Ik heb nooit ontkend dat ik een travelblogger met vliegangst ben, maar toch voelt het een beetje gek om hierover te schrijven. En tegenstrijdig. Hoe kun je over reizen schrijven wanneer je het eigenlijk doodeng vindt?
Ik durf te stellen dat de meeste mensen die mij kennen mij niet als angstig zullen omschrijven. Sterker nog, ik hou er stiekem wel van om het avontuur op te zoeken en vind mezelf altijd onwíjs stoer. Misschien soms iets té stoer. Dat dit soms tot ‘onhandige’ situaties leidt neem ik voor lief. Achteraf dan natuurlijk.
HARDE KNALLEN? NO THANKS
Toch gaat dit helaas voor sommige dingen niet op. Ik heb een aantal rare angsten waar ik for some reason maar niet overheen kan komen. Wil je lachen? Al zo lang als ik me kan herinneren ben ik als de dood voor onweer. Vreselijk vind ik het. Gek genoeg niet eens voor de bliksem (wat nog enigszins normaal zou zijn), nee, juist de donder jaagt mij de stuipen op het lijf. Hetzelfde geldt voor vuurwerk. Ik heb een diepgewortelde haat voor oud en nieuw ontwikkeld omdat ik me continu druk maak om het feit dat ik me helemaal kapot schrik wanneer er een rotje binnen een straal van 20 meter wordt afgestoken.
REIZEN MET VLIEGANGST
Goed, met harde knallen maak je mij dus niet blij. Maar dan zit ik dus ook nog met die ellendige vliegangst. Tijdens mijn vlucht naar Madrid afgelopen week was ik er oprecht van overtuigd dat ik dood ging. Fuck die 1/4 miljoen kans: ik ging er so-wie-so aan. Blinde paniek: het opstijgen bezorgde me bijna een hartverzakking. Elk geluidje en iedere beweging werd uitgebreid geanalyseerd. Breekt er geen vleugel af? Doet de motor het nog wel? WAAROM TRILLEN WE ZO ERG!?
Josselyn zat naast me en keek me nogal verbaasd aan. Ik had haar de avond daarvoor nog lachend verteld dat ik op onderzoek was gegaan en had uitgezocht wat de veiligste plekken in het vliegtuig zijn – leek me handig, mocht ik inderdaad gelijk krijgen en ons vliegtuig er geen trek meer in zou hebben. Mijn conclusie was dat de stoelen achterin het vliegtuig het veiligst zijn en dus checkte ik ons hier de avond voor vertrek in. Maar god, wat had ik hier spijt van. Het leek verdomme wel een achtbaan. Wat nu? Uitstappen of de piloot vriendelijk verzoeken om rechtsomkeer te maken leek me niet echt een optie.
BANGER DAN OOIT
M’n handen werden steeds klammer en ook de stewardess leek m’n paniek op te merken. Met een trillende stem vroeg ik haar of het normaal was dat ik achterin zoveel angstiger was dan normaal. Kon het daaraan liggen? Ik ben een maand geleden de halve wereld over gevlogen en hoewel de hoge dosering Valdispert en rode wijn mij absoluut niet rustig konden krijgen, was het gevoel dat ik nu had buitensporig en vele malen erger. Waarom werd ik zo hysterisch tijdens een vlucht die maar 2 uur duurde?
Goddank wist die stewardess wel raad met mij. Ze beaamde dat je achterin de motor inderdaad harder hoort en meer van de bewegingen van het vliegtuig meekrijgt. Hoewel ze geen antwoord wilde geven op mijn vraag of ik turbulentie (lees: mijn nachtmerrie) kon verwachten, wees ze me er wel op dat als ik nu aan mijn angst toegaf ik hier nooit overheen zou komen. In mijn hoofd had ik al een treinticket terug naar Nederland geboekt, maar met een forse travel wishlist moest ik aan een leven zonder vliegen verdorie toch ook niet denken..
Gekluisterd aan het raam (zie ik de grond al? zijn we er bijna?) dacht ik aan mijn plannen om na het afronden van mijn studie misschien voor een paar maanden naar Australië te gaan. Ik zag de krantenkoppen al voor me. ‘Vliegtuig met Nederlanders aan boord spoorloos verdwenen‘. In m’n eentje met het vliegtuig naar Australië? Ik moest er niet aan denken.
HOE KOM IK ER VANAF?
Ik realiseer me dus dondersgoed dat er werk aan de winkel is. Ik vertik het me te laten beperken door mijn angsten. Eenmaal in Madrid aangekomen besloot ik dat het tijd is voor een oplossing. In de eerste instantie betekende dit dat ik mij tegoed deed aan een paar glazen wijn voor ik weer in het vliegtuig moest stappen. Helemaal geen straf natuurlijk wanneer je de hele dag lekker op het terras kunt zitten en pas ’s avonds om 9 uur hoeft te vliegen. En dus ging ik licht rozig van de wijn op mijn plaatsje in het midden van het vliegtuig (vlakbij de nooduitgang!) zitten. Ik had thuis al een film gedownload en hoopte dat de combinatie van wijn en een film het voor mij ging worden. Nu snap ik dat je het niet consequent op een zuipen kunt gaan zetten voordat je aan boord gaat, maar levend thuiskomen leek me een goed begin.
Goed concentreren op de film lukte me niet, maar mijn plan leek te werken. Inmiddels sta ik gelukkig weer met beide benen op de grond en kan ik die nare ervaring wat beter relativeren. Om te voorkomen dat ik een vliegtuig-alcoholist word ben ik de dag erna gelijk naar de bibliotheek gegaan in de hoop bij de zelfhulpboeken (jep, true story) een exemplaar van ‘Over vliegangst en hoe je ervan afkomt’ zou aantreffen. Dat deze piloot slash psycholoog mij even van mijn angst af kan helpen verwacht ik heus niet, maar ik denk wel dat erover lezen een goed begin is.
En Australië? Ik denk dat ik gewoon veel moet ‘oefenen’. Vervelend: veel reizen dus! En met de wetenschap dat ik worst case scenario altijd nog een wijntje kan drinken lukt me dat heus wel. Thuisblijven is in ieder geval geen optie.
Heb jij ook vliegangst? Wat doe jij hiertegen?
★
FOLLOW GRAB YOUR BAGS ON BLOGLOVIN | FACEBOOK | INSTAGRAM | PINTEREST | TWITTER
Nieuwsgierig en altijd op zoek naar inspiratie, trends en onontdekte plekken - Liselore in a nutshell. Een (digitale) avonturier die haar bevindingen met & over de wereld op haar blog deelt.
20 comments
Nah, ik ben gek op vliegen! Maar helaas heb ik het maar een paar keer mogen meemaken en de laaste keer was 2011. Meteen mijn laatste vakantie ook :(
Wow! Dat is ook balen. Hopelijk kun je snel weer weg!
Ja hoor, we zijn er, de andere reizigers in hart en nieren mét vliegangst :) Ik vlieg niet meer. Helemaal niet goed want ja Australië staat ook op mijn lijst. Ik kan jou 1 tip meegeven: blijven vliegen. Stoppen werkt averechts, hoe langer je stopt hoe moeilijker het wordt. Hoe vaker je het doet, hoe makkelijker het wordt. Een vriendin van mij had hele erge vliegangst, vloog ook niet meer en is er via Valk (in Leiden) afgekomen. Ze zweert bij die training. Ze is pas geëmigreerd naar Florida en vliegt nu vaak (en lange vluchten).
Klote dat jij niet meer gaat zeg. Zo erg dus? Ik denk inderdaad dat veel vliegen m’n redding gaat worden. Als het erger wordt ga ik inderdaad ook zo’n training proberen. Bedankt voor de tip dus! Hopelijk kom jij er ook nog overheen..
Ja maar ik heb grootse plannen ;)
Zo herkenbaar! Ik ben dol op reizen, maar vliegen, not so much. Ben letterlijk de hele vlucht bang dat het misgaat. Maar ja, niet vliegen betekent ook niet reizen, dus dat is inderdaad geen optie, haha! ;)
Jij snapt me haha!
Ah nee, ik ben echt gek op vliegen. Als ik iedere dag zou kunnen vliegen dan zou ik dat doen, ik denk wel eens dat ik mijn roeping gemist heb en eigenlijk stewardess had moeten worden, dan zou ik iedere dag kunnen vliegen haha. Ik heb helaas geen tips voor je wat betreft je angst, het enige dat ik kan zeggen is dat vliegen de veiligste manier van reizen is, er gebeuren véél minder ongelukken in de lucht dan op het land. Mocht je naar Australië vliegen dan zou ik er gewoon voor zorgen dat je een kilo slaappillen in hebt genomen vlak voor vertrek, dan merk je er allemaal niets van!
Ja die slaappillen ga ik ook zeker overwegen! Probeer mezelf er ook steeds aan te herinneren dat de kans op een auto ongeluk veel groter is, maar dan bedenk ik ineens weer dat je dan niet een paar kilometer naar beneden valt. I’m overthinking it haha
Zelf heb ik gelukkig nooit last gehad van vliegangst (zou lekker zijn, piloot zijnde..), maar tijdens een reis heb ik wel een keer gezeten naast iemand met vliegangst. Ik heb dus enig het idee wat het met iemand doet en ik kan me heel goed voorstellen dat het verschrikkelijk is.
Angsten zijn er om te overwinnen (ik kan soms nog steeds doodsbang in het donker zijn) en wie weet wat je in dit boek allemaal tegenkomt! Ik hoop echt voor je dat het helpt.
En voor wat het waard is…. Piloten worden enkel en alleen getraind voor de situaties dat het mis gaat. Tijdens mijn training vloog de ene na de andere motor in de fik (gesimuleerd natuurlijk ;)) en er zijn ook procedures voor als beide motoren er besluiten mee op te houden. Bovendien kan een vliegtuig echt met gemak op 1 motor vliegen (die dingen leveren een kracht, holy shit he) en voor vluchten die over hoge gebergtes gaan zoals de Alpen zijn er allemaal ‘escape routes’ die ervoor zorgen dat het zelfs in dat geval allemaal veilig kan verlopen.
In ieder geval. Zo kan ik nog heel veel voorbeelden opnoemen, maar uiteindelijk moet je er zelf gewoon overheen komen :) Hoe vaak tegen mij wel niet is gezegd dat Paranormal Activity zich echt niet in mijn slaapkamer gaat afspelen en ik alsnog ’s nachts wakker lig…
Succes!!
Stoer zeg! Dit soort dingen stellen me overigens wel echt gerust! Las vandaag iets over de hoeveelheid turbulentie dat een vliegtuig aankan en dat je een app hebt die dat aan boord kan laten zien dat de turbulentie die jij ervaart daar in principe nooit in de buurt kan komen. Vond ik eigenlijk ook geen slecht idee! Ik moet gewoon weten hoe het in elkaar zit denk ik. Dus fijn dat je me het even uitlegt! Thanks :)
Fijn dat ik in ieder geval een beetje heb kunnen helpen! Mocht je ooit nog iets willen weten, dan help ik graag ;)
Vliegtuigen kunnen inderdaad prima tegen turbulentie. Gemiddeld kunnen ze 2 keer zoveel hebben als de gemiddelde variant. En de ergste turbulentie kunnen we voorin al zien aankomen en is dus over het algemeen op tijd te vermijden!
Zulke dingen zijn dus heel fijn om te lezen. Omdat we (of nouja ik) dit helemaal niet weten is het altijd een soort gissen dat het altijd maar goed komt ofzo. Dat maakt het allemaal nog net wat enger.
Ahh ik kan het me zo goed voorstellen dit, maar aan de andere kant ben ik zelf juist helemaal niet bang. Mijn moeder overigens wel en zij zat vaak huilend naast me. Ik hoop over 2 weekjes weer te kunnen vliegen, ik ben gewend om 4 uur te vliegen en dan wordt het een reis met tussenstop van 19 uur, help :’)..
Helaas is vliegen vaak de enige manier om ergens te komen, via een omweg kan wel maar duurt nog langer. Het lukt je vast om je vliegangst te overwinnen!
Valt vast mee hoor! Ik was er voor mijn lange vlucht van overtuigd dat ik toch nooit zou aankomen (altijd fijn: die morgen stond in de krant dat dat vliegtuig uit Singapore verdwenen was), maar ik vond die lange vlucht echt uiteindelijk nog ‘meevallen’. Een groter vliegtuig betekent wel minder gewiebel etc. Ik moet er in m’n uppie alleen (nog) niet aan denken haha.
Heel herkenbaar! Door mijn vliegangst stap ik ook echt niet in het vliegtuig: zonvakanties zitten er dus niet in. Toch ben ik vast besloten om volgend jaar er aan te werken omdat ik toch wel erg graag lekker op zonvakantie wil gaan. &dat boek ga ik ook maar eens lenen in de bieb!
Balen dat het je zo beperkt! Hopelijk heb je er iets aan. Mij helpt alles wat ik erover lees eigenlijk al. Weten dat het veilig is en hoe het in z’n werk gaat. Anders misschien die cursus overwegen? Succes ermee in ieder geval!
Wat ontzettend herkenbaar zeg! Ik had nooit ergens last van totdat ik in het vliegtuig van Boedapest terug naar huis eerst te horen kreeg ‘We moeten even cirkelen want kunnen vanwege slecht weer niet landen’, vervolgens hoorden we een knal en ging het licht uit. Toen dacht ik ook echt dat dit het was en werd ik direct boos omdat ik mijn telefoon uit moest zetten bij opstijgen en dus nu niemand kon bellen. Mijn vriend zat gelukkig naast me en wist me te kalmeren en, wat voelde als een eeuwigheid, later landden we veilig. Wel als enigen, want andere vliegtuigen werden omgeleid naar een ander vliegveld.
Sindsdien sta ik altijd een beetje ontstabiel op mijn benen en ben ik ook een vliegtuig-alcoholist in wording. Het plan van een reis naar Thailand en volgend jaar China zie ik dan in verband met het vliegen ook niet echt zitten maar ‘suck it up en gaan’ wordt denk ik een beetje mijn motto.
Ik heb een training gevolgd bij VALK..
Ook het boek gelezen.. gaat telkens ietsje beter.. 10 juni de ergste vliegangst-paniek-aanval op een vlucht ooit gehad (we zaten 6 rijen uit elkaar, 1,5 uur druk lopen maken er over, ik had comfort geboekt want voorin het vliegtuig hoor en voel je minder ;) en hij zat comfort en ik op rij 10 in het midden van economy).
We gingen naar Tenerife, met een tussenlanding op gran canaria. een tussenlanding had ik nooit gemaakt, als ik die cursus niet had gevolgd. Dus weer iets overwonnen. Daarna een halfuur prachtig over de eilanden (laag) gevlogen.. wat een uitzicht..
terug vlucht voor het eerst in een 767 gezeten (tot nu toe alleen 737) en ging stukken beter.. de op een na relaxte vlucht ooit (relaxte was terug vlucht tijdens de training bij VALK.. dat was de eerste en tot nu toe enige keer dat ik het echt LEUK vond om te vliegen..)
Mondjesmaat gaat het beter.. nog een lange weg te gaan.. als je tips wilt, mag je me altijd contact met me opzoeken (https://twitter.com/LGijtenbeek) :)
Ik heb de cursus van stichting Valk gedaan! Sindsdien gaat het stukken beter en soms overvalt het mij nog wel eens. Maar ik kan inmiddels in het gangpad liggen bij wijze van spreke en mij oké voelen. Geen bepaalde volgordes en plaatsen meer. Gewoon gaan en genieten van de bestemming! Mocht je interesse hebben om meer te weten over stichting Valk en of mijn vliegangst. Staat een stuk op mijn blog en je bent natuurlijk altijd vrij om mij te contacten! Prachtige site!